به نقل از «خبرگزاری برنا»

کشف حقیقتی عجیب درباره هورمون عشق

تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۲۸۶۶۱

مطالعه CRISPR همه آنچه را که در مورد "هورمون عشق" اکسی توسین می دانیم زیر سوال می برد.

خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛ محققان با استفاده از فناوری پیشرفته ویرایش ژن، گلزارهای دشتی را بدون گیرنده اکسی توسین مهندسی کردند. تصور می‌شد که این پستانداران بدنام تک همسری برای ایجاد پیوندهای اجتماعی حیاتی به اکسی توسین متکی هستند، اما نتایج این آزمایش‌های جدید نشان می‌دهد که این به اصطلاح «هورمون عشق» ممکن است کمتر از آنچه که گمان می‌رود اهمیت داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چند دهه پیش بوم‌شناسان جفت‌های نر و ماده را کشف کردند، نوعی جونده که به‌نظر می‌رسید به‌طور مداوم در تله‌ها با هم ظاهر می‌شوند. مطالعه بعدی نشان داد که این گونه‌ها جزو اقلیت کوچکی از پستانداران هستند که تک‌همسر هستند و پیوندهای جفتی تشکیل می‌دهند که می‌توانند تا آخر عمر باقی بمانند.

در دهه‌های 1980 و 1990، کار آزمایشگاهی با حوضچه‌های چمنزار نقش کلیدی هورمون اکسی توسین را در شکل‌دهی رفتارهای مادری و پیوندی حیوانات کشف کرد. هنگامی که از داروها برای مسدود کردن گیرنده های اکسی توسین استفاده شد، توانایی حیوانات برای ایجاد پیوندهای اجتماعی به طور موثر کاهش یافت.

این مطالعات حوضچه‌های دشتی کمک کرد تا آنچه را که امروزه به عنوان نقش اکسی توسین در روابط اجتماعی می‌دانیم، مشخص کند. به‌طور غیررسمی، اکسی‌توسین حتی اغلب به‌عنوان «هورمون عشق» شناخته می‌شود، زیرا تصور می‌کنیم این هورمون به پستانداران کمک می‌کند تا پیوندهای پر از اعتماد را محکم کنند.

برای حدود 15 سال روانپزشک Devanand Manoli به شیمی مغز در پشت پیوند اجتماعی علاقه مند بوده است. بنابراین مانولی با نیروشاه نوروبیولوژیست پیوست تا یک آزمایش منحصر به فرد را توسعه دهد. این جفت علاقه مند به بررسی این بودند که اگر از بدو تولد به طور ژنتیکی به گونه ای اصلاح شوند که گیرنده های اکسی توسین را نداشته باشند، چه اتفاقی برای چمنزارها می افتد.

مانولی توضیح داد: داروها می توانند کثیف باشند، به این معنا که می توانند به چندین گیرنده متصل شوند، و شما نمی دانید که کدام عمل پیوندی باعث ایجاد این اثر می شود. از دیدگاه ژنتیک، ما اکنون می دانیم که دقت حذف این یک گیرنده، و متعاقبا حذف مسیرهای سیگنال دهی آن، با این رفتارها تداخلی ندارد.

پس از تلاش‌های فراوان، بر اساس نوآوری‌های اخیر ویرایش ژن CRISPR، محققان با موفقیت گل‌های دشت‌زاری را تولید کردند که فاقد گیرنده‌های عملکردی اکسی توسین بودند. و سپس توانایی اجتماعی حیوانات را برای ایجاد پیوندهای اجتماعی مورد آزمایش قرار دادند.

اگر بگوییم این نتایج باعث شگفتی محققان شده است، دست کم گرفتن است. به گفته مانولی، الگوهای رفتار پیوندی بین حشرات اصلاح شده ژنتیکی و طبیعی "غیرقابل تشخیص" بود. حتی بدون گیرنده‌های اکسی‌توسین، حیوانات با هم پیوند می‌خوردند، در کنار هم جمع می‌شدند و شرکای جدید را طرد می‌کردند.

مانولی می‌گوید: «همه ما شوکه شدیم که مهم نیست که چقدر از راه‌های مختلف برای آزمایش این موضوع تلاش می‌کردیم، موش‌ها وابستگی اجتماعی بسیار قوی به شریک جنسی خود نشان دادند، به همان اندازه که همتایان عادی خود قوی بودند.

سپس محققان به مطالعه تأثیر سیگنال دهی گیرنده اکسی توسین بر فرزندپروری پرداختند. باز هم، در کمال تعجب محققین، این حیوانات برای به دنیا آوردن فرزندان و متعاقباً شیر دادن به نوزادان خود مشکلی نداشتند.

تنها تأثیر قابل توجهی که محققان به آن اشاره کردند این بود که حیوانات فاقد اکسی توسین مقداری کاهش در ترشح شیر خود نشان دادند. با این حال، به گفته شاه، بر اساس آنچه ما فکر می‌کردیم در مورد اکسی توسین و شیردهی می‌دانیم، حیوانات اصلاح‌شده ژنتیکی اصلاً نمی‌توانستند شیردهی کنند. مطالعات مشابه قبلی در مورد پرورش موش‌های فاقد گیرنده اکسی توسین اصلاح‌شده ژنتیکی نشان داد که حیوانات کاملاً قادر به شیردهی نیستند، بنابراین این نتایج در موش‌ها عمیقاً غیرمنتظره بود.

شاه توضیح داد: «این عقل متعارف در مورد شیردهی و اکسی توسین را که برای مدت طولانی‌تری نسبت به پیوند جفتی وجود داشته است، بر هم می‌زند. این یک استاندارد در کتاب های درسی پزشکی است که رفلکس تخلیه شیر توسط هورمون واسطه می شود، و در اینجا ما می گوییم: "یک لحظه صبر کنید، چیزی بیشتر از این وجود دارد."

در یک مورد کلاسیک عدم قطعیت علمی، نشان می‌دهد که اکسی توسین تنظیم‌کننده هورمونی قطعی برای پیوند و فرزندپروری نیست که قبلاً آن را فرض می‌کردیم. مانولی می‌گوید مدل‌های فعلی ما که اکسی توسین را به‌عنوان یک «هورمون عشق» حیاتی در نظر می‌گیرند، بیش از حد ساده‌سازی شده‌اند، و احتمالاً این هورمون تنها یک نقش را در داستان بزرگ‌تر پیوند پستانداران ایفا می‌کند.

مانولی افزود: این رفتارها برای بقا بسیار مهم هستند تا به این نقطه از شکست بالقوه وابسته باشند. احتمالاً مسیرهای دیگری یا سیم کشی ژنتیکی دیگری وجود دارد که این رفتار را مجاز می کند. سیگنال دهی گیرنده اکسی توسین می تواند بخشی از این برنامه باشد، اما این پایان همه چیز نیست.

و فراتر از این که یک یافته صرفاً آکادمیک است که بر کتاب‌های درسی علمی تأثیر می‌گذارد، این پژوهش امیدوار است که نقشی در هدایت مطالعات بالینی آینده ایفا کند که درمان‌های انسانی برای آسیب‌های شناختی اجتماعی را هدف قرار می‌دهند. در حالی که در گذشته تحقیقاتی در مورد اینکه آیا اکسی توسین می تواند به عنوان یک ابزار درمانی برای افراد مبتلا به اوتیسم یا اسکیزوفرنی استفاده شود، انجام شده است، این یافته ها نشان می دهد که ممکن است چیزها کمی پیچیده تر از این باشد. و به لطف این کار، محققان اکنون مدل‌های آزمایشی جدیدی با استفاده از چمنزارها برای کشف بهتر مسیرهای بالینی برای تأثیرگذاری بر پیوند در پستانداران دارند.

محققان در مطالعه جدید نتیجه‌گیری کردند: مدل‌های ژنتیکی جدیدی مانند جهش‌یافته‌های Oxtr prairie vole که ما تولید کرده‌ایم ممکن است بهتر امکان تشریح دقیق مکانیسم‌های مولکولی و مداری را فراهم کنند که واسطه رفتار دلبستگی و اختلال آن در بیماری است. جهش‌یافته‌های کل حیوانی، آنچه را که ممکن است در بیماران مبتلا به جهش‌های مرتبط با اختلالات عصبی روانی رخ دهد، بهتر نشان می‌دهند، و رویکردهای ژنتیکی مولکولی در چمنزارها اکنون به ما اجازه می‌دهد تا تأثیر چنین اختلالات ژنتیکی را در زمینه رفتارهای اجتماعی و دلبستگی پیچیده آزمایش کنیم.

انتهای پیام/

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: پستانداران عشق علم و فناوری فناوری آزمایش عاشقی هورمون عشق اکسی توسین پیوندهای اجتماعی جفت های نر اکسی توسین هورمون عشق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۲۸۶۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تغییر اعتماد جامعه به اقشار مختلف

این‌که چقدر افراد یک جامعه به یکدیگر اعتماد دارند و چقدر به دولت و سیاستمداران اعتماد می‌کنند، باعث شکل‌گیری تعریفی به نام سرمایه اجتماعی است؛ شاخصی که در بزنگاه‌های مهم اجتماعی و سیاسی می‌تواند برای یک کشور راهگشا باشد. اگر نخواهیم با مصداق‌های سیاسی به تشریح اهمیت این شاخص بپردازیم، می‌توان به فراگیری کرونا در ایران اشاره کرد؛ فراگیری بیماری‌ای که کنترل و مهار آن تنیدگی مهمی با سرمایه اجتماعی داشت. شاید به‌دلیل میزان اهمیت مراقبت‌های بهداشتی بود که راه‌حل این چالش پزشکی را می‌بایست در اعتماد عمومی جست‌وجو می‌کردیم. اتفاقی که البته در مقایسه با دیگر کشورها وضعیت ایران را بهتر نشان می‌داد. اعتماد عمومی یعنی انتظار مردم از دریافت پاسخ مثبت به خواسته‌های‌شان از طریق متولیان امور. البته حداقل داده‌های آماری استخراج‌شده از پژوهش‌های صورت‌گرفته نشان می‌دهد این شاخص رو به کاهش است اما در این میان جامعه ایرانی به چه کسانی همچنان اعتماد دارد و ازچه قشروگروهی سلب اعتماد کرده است؟ نکته مهم در میانه نتایج این آمارها این است که بدانیم صرف خوانش داده‌های آماری نمی‌توان به نتیجه درستی رسید و گاه خروجی این داده‌های بدون تحلیل می‌تواند گمراه‌کننده باشد. نتایج آخرین پیمایش ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان درسال۱۴۰۲نشان می‌دهد که با وجود کاهش سرمایه اجتماعی، همچنان پزشکان، معلمان واستادان دانشگاه اقشار مورد اعتماد در جامعه هستند. با این حال درصد اعتماد «زیاد یا خیلی‌زیاد» به این اقشار نیز حدود۵۰درصد بوده است. همچنین، نتایج این پیمایش نشان می‌دهد با وجود آن‌که درسال۱۳۹۴اعتماد «زیاد یا خیلی زیاد»به هنرمندان و چهره‌های رسانه‌ای حدود ۵۴ درصد بوده، درسال ۱۴۰۲، اعتماد «زیاد یا خیلی زیاد» به سلبریتی‌ها و چهره‌های رسانه‌ای حدود ۱۷درصد گزارش شده است. رد و نشان چرایی افول اعتمادنزد این افراد رامی‌توان درعملکردآنها طی چند سال اخیر درجامعه ایرانی جست‌وجو کرد. البته نکته جالب توجه این است که درمیان سایر اقشار نه‌فقط اعتماد به کسبه و بازاریان کاهش نداشته بلکه چند درصد افزایش داشته است.